جایگزین های ساکاروز همان شدت شیرینی ساکاروز را با یک اندیس کالری کمتر ایجاد می نمایند ومواد شیمیایی همچون مالتودکسترین، پلی دکستروز و قند الکل ها می باشند.
توسعهٔ جانشین های ساکاروز با پایهٔ دکسترین در ابتدا در آمریکا شروع گردید.
یکی از اولین شیرین کننده های کم کالری قابل پذیرش به صورت تجاری توسط شرکت Alberto-culver Inc در ۱۹۶۵ به بازار آمد.
نوآوری Alberto-culver عبارت از ترکیب صمغ عربی با ژلاتین برای همانندسازی ظاهری کریستال های ساکاروز بود.
این مخلوط را به سادگی در خل خشک نموده که این امر موجب ساختمان سلولی سوراخدار در آن می شد و بالاخره آن را به اندازههای کوچک دلخواه خرد و پودر می کردند.
نوآوری های دیگر در مورد جایگزین های ساکاروز توسط Pillsburry،Mansanto و Garnble &procter ارائه گردیدند.
این جایگزین ها عبارت از شربت های به دست آمده از غلات با DE پایین همراه با سیکلمات یا ساخارینهای مصنوعی متعددی همچون ساخارین، آسپارتام، آسه سولفام پتاسیم ، سوکرالوز در محصولات مختلف کم کالری استفاده گردیده است.
نکته :
این شیرین کننده ها در مقایسه با ساکاروز قدرت شیرین کنندگی بسیار زیادی را دارند. در عین حال برخی از آنها دارای پس طعم نامطلوبی میباشند.
در مورد ساخارین افزودن یک مقدار ویژه شکر گندم DE پایین برای کاهش مزه تلخ آن مفید است همچنین پس طعم آن را کاملاً می توان با افزودن ۰/۵ppm، ۵- پورین – نوکلئوتید برطرف نمود.
با توجه به قدرت شیرین کنندگی زیاد قندهای مصنوعی و دانسیته حجم کم این محصولات که بسته بندی شان را آسان(۰/۵ درصد) بی زحمت می نماید فروش این فراورده ها رو به افزایش است و این دلالت بر یک حوزه فروشی با پتانسیل رشد زیاد می نماید.
از آنجا که شیرین کننده های قوی مصنوعی قادر به تأمین تمامی ویژگی های کاربردی ساکارز نمی باشند، می توان از ترکیباتی مانند قندهای الکل بعنوان عامل پرکننده و بافت دهنده در فرمولاسیون فراورده های نانوایی استفاده کرد چذب قندهای الکل در بدن بسیار آرام و ناقص بوده و انرژی حاصل از مصرف آن ها پایین می باشد.
درباره این سایت